[Facbook ดร.เพ็ญสุภา สุขคตะ] เป็นเวลานานกว่า 50 ปีแล้วนะคะ ที่ยังไม่มีการอ่านและปริวรรตจารึกอักษรมอญโบราณหริภุญไชยใหม่อีกครั้ง นับแต่ปี 2518

ซึ่งจารึกมอญโบราณเก็บรักษาและจัดแสดงในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย จังหวัดลำพูน มีทั้งหมดประมาณ 8 หลัก + จารึกอักษรมอญโบราณที่เก็บที่อื่นอีก 3 หลัก (จารึกเวียงมโน- คณะมนุษยศาสตร์ มช., จารึกเวียงเถาะ พช.ชม. และจารึกค้นพบใหม่วัดธงสัจจะ)

มีจารึกหลักใหญ่มากอยู่ 2 หลัก ที่ปรากฏพระนามของผู้สั่งจารว่า "สววาธิสิทธิ" (อ่านแบบไทยๆ ได้ว่า สรรพสิทธิ์) คือ หลัก ลพ.1 พบที่วัดดอนแก้ว และ ลพ.2 พบที่เชิงฐานเจดีย์เหลี่ยมวัดจามเทวี

อยากให้ทุกท่านรู้จักกับพระญาสววาธิสิทธิ เพราะ

1. จารึกของพระองค์เป็นหลักฐานรุ่นเก่าสุดด้านอักขระ ในดินแดนหริภุญไชย (หมายความว่าแวดวงวิชาการยังไม่พบจารึกที่เก่าถึงสมัยพระนางจามเทวี)

2. จารึกของพระองค์เขียนเป็นโศลก (คำฉันท์) มีการแบ่งวรรคตอน ครุ ลหุ แบบคำกวี

3. จารึก ลพ.1 สะท้อนความเป็นธัมมิกราชของพระองค์หลายด้าน อาทิ บวชขณะครองราชย์ ยกวังให้สร้างวัด การสร้างเจดีย์สามองค์ การให้สิทธิแก่สตรีบวชเป็นภิกษุณีได้ เป็นต้น

4. จารึก ลพ.2 สะท้อนว่าครั้งหนึ่งเคยมีแผ่นดินไหว เป็นหลักฐานด้านธรณีวิทยาเก่าสุดบนแผ่นดินสยาม

5. จารึกอักษรมอญโบราณทุกหลัก เป็นต้นแบบให้แก่อักษรลูกๆ 3-4 ตระกูล

5.1 ลายสือไทของพ่อขุนราม
5.2 อักษรธัมม์ล้านนา (ตั๋วเมือง) ไปจนถึงอักษรธัมม์อีสาน อักษรธัมม์ในเชียงตุง เชียงรุ่ง
5.3 อักษรมอญ พม่าในปัจจุบัน ของประเทศพม่า