บทคัดย่อภาษาไทย
บทคัดย่อภาษาอังกฤษ
กิตติกรรมประกาศ
สารบัญ
สารบัญตาราง
สารบัญรูปภาพ

บทที่ 1 บทนำ
ที่มาและความสำคัญของปัญหา
ความมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของการศึกษา
สมติฐานของการศึกษา
ขอบเขตของการศึกษา
ขั้นตอนและวิธีการดำเนินการศึกษา
ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ

บทที่ 2 ความสัมพันธ์หริภุญชัย - พื้นที่ภาคกลาง ล้านนา - สุโขทัยโดยสังเขป และการศึกษาที่ผ่าน มาเกี่ยวกับชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย

1.ความสัมพันธ์เมืองหริภุญชัย - พื้นที่ภาคกลาง และ ล้านนา – สุโขทัยโดยสังเขป
     1.1 ความสัมพันธ์ระหว่างเมืองหริภุญชัยกับพื้นที่ภาคกลาง
     1.2 ความสัมพันธ์ล้านนา-สุโขทัยจากข้อมูลด้านประวัติศาสตร์
     1.3 อิทธิพลทางด้านศิลปกรรมของศิลปะสุโขทัยใน และล้านนา
2. การศึกษาที่ผ่านมาเกี่ยวกับชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญชัย

     2.1 การศึกษาที่ผ่านมาของชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดกลุ่มที่ 1
     2.2 ข้อสันนิษฐานที่ผ่านมาเกี่ยวกับพระแสนแซว่ เมืองลำพูน

บทที่ 3 การวิเคราะห์รูปแบบสันนิษฐาน และการกำหนดอายุ ชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริด

1. วิเคราะห์รูปแบบสันนิษฐาน และการกำหนดอายุสมัย ชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริด กลุ่มที่ 1
     1.1 การวิเคราะห์รูปแบบสันนิษฐาน
     1.2 การกำหนดอายุ

2. รูปแบบสันนิษฐาน และการกำหนดอายุชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่เลขวัตถุ 473/18 และ 474/18
     2.1 การวิเคราะห์รูปแบบสันนิษฐาน
     2.3 การกำหนดอายุ

3. รูปแบบสันนิษฐาน และการกำหนดอายุชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่เลขวัตถุ 472/18
     3.2 รูปแบบสันนิษฐานชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่เลขวัตถุ 472/18
     3.3 การกำหนดอายุสมัย

บทที่ 4 บทสรุป
รายการอ้างอิงประวัติผู้เขียน

ด้วยได้พบชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่จำนวนหนึ่ง ปัจจุบันเก็บรักษาภายในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย จังหวัดลำพูน โดยทั้งหมดไม่สามารถสืบหาที่มาที่แน่ชัดได้ และมีลักษณะเป็นชิ้นส่วน จึงนำไปสู่ข้อสันนิษฐานต่าง ๆ ทั้งในประเด็นของที่มา รูปแบบสันนิษฐาน และการกำหนดอายุ โดยบางชิ้นส่วนยังไม่ได้รับการศึกษาเท่าที่ควร การศึกษาในครั้งนี้จึงเป็นการศึกษาเพื่อวิเคราะห์รูปแบบสันนิษฐาน การกำหนดอายุสมัย รวมไปถึงการทบทวนข้อสันนิษฐานเดิมที่มีการสันนิษฐานไว้แล้ว          

ผลการศึกษาสามารถสร้างรูปแบบสันนิษฐาน และกำหนดอายุสมัยของชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่ โดยสามารถรวมชิ้นส่วนต่าง ๆ เข้าด้วยกันได้ทั้งสิ้น 3 องค์ โดยสรุปคือ          

1. ชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริด เลขวัตถุ 147/18, 148/18, 149/18, 150/18 และ 151/18 เป็นพระพุทธรูปองค์เดียวกัน มีขนาดโดยประมาณ 205 เซนติเมตร กำหนดอายุได้ราวพุทธศตวรรษที่ 18 โดยขนาดตามที่ได้สันนิษฐานมีความเป็นไปได้ที่จะประดิษฐานในซุ้มจระนำเจดีย์เชียงยัน วัดพระธาตุหริภุญชัย          

2. ชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริด เลขวัตถุ 283/18 (เศียรพระแสนแซว่), 473/18 และ 474/18 เป็นชิ้นส่วนจากพระพุทธรูปองค์เดียวกัน โดยอาจเป็นพระพุทธรูปจำลองของพระอัฏฐารส วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ มีขนาดโดยประมาณ 460 เซนติเมตร โดยสามารถกำหนดอายุได้ในราวต้นพุทธศตวรรษที่ 21 โดยจากการศึกษาเพื่อทบทวนข้อสันนิษฐานเดิมพบว่าเศียรพระแสนแซว่ เมืองลำพูน รวมไปถึงชิ้นส่วนพระวรกายทั้ง 2 ชิ้น มิใช่พระพุทธรูปที่ปรากฏการสร้างในจารึกวัดพระยืนตามที่ได้มีผู้สันนิษฐานไว้          

3. ชิ้นส่วนพระพุทธรูปสำริด เลขวัตถุ 472/18 มีรูปแบบสันนิษฐานเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยในศิลปะล้านนา แบบอิทธิพลสุโขทัย มีขนาดโดยประมาณ สูง 170 เซนติเมตร หน้าตักกว้าง 136 เซนติเมตร กำหนดอายุไว้ราวต้นพุทธศตวรรษที่ 21