บทคัดย่อภาษาไทย

บทคัดย่อภาษาอังกฤษ

กิตติกรรมประกาศ

สารบัญตาราง

สารบัญภาพ

บทที่ 1 บทนำ

ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา

ความมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของการศึกษา

ประโยชน์ของการศึกษา

ขอบเขตของการศึกษา

ขั้นตอนและวิธีการศึกษา

แหล่งข้อมูลในการศึกษา

บทที่ 2 ชุมชนโบราณไชยา: สภาพภูมิศาสตร์

สภาพภูมิศาสตร์ของชุมชนโบราณไชยาในปัจจุบัน

ธรณีสัณฐานและสภาพภูมิศาสตร์ของภาคใต้และ“ชุมชนโบราณไชยา”ในอดีต

บทที่ 3 ประวัติศาสตร์การศึกษาชุมชนโบราณไชยาที่ผ่านมา

ช่วงที่ 1 ปี พ.ศ. 2439 – 2460 ยุคเริ่มต้นของการศึกษา

ช่วงที่ 2 ปี พ.ศ. 2461 – 2530 ยุคตื่นตัวและรุ่งเรือง

ช่วงที่ 3 ปี พ.ศ. 2530 –2557 (ปัจจุบัน) ยุคงานเขียนประวัติศาสตร์

สรุปประเด็นผลการศึกษาที่ผ่านมา

บทที่ 4 ชุมชนโบราณไชยาก่อนพุทธศตวรรษที่ 24: หลักฐานประเภทลายลักษณ์อักษร

จารึก

บันทึกการค้าและจดหมายเหตุ

ตำนาน/พงศาวดาร

กฎหมายตราสามดวง พระไอยการตำแหน่งนายทหารหัวเมือง

คัมภีร์ใบลานวัดโพธาราม ตาบลพุมเรียง อำเภอไชยา

บทที่ 5 แหล่งโบราณคดีช่วงก่อนพุทธศตวรรษที่ 24 ในชุมชนโบราณไชยา

แหล่งโบราณคดีสมัยก่อนประวัติศาสตร์

แหล่งโบราณคดีสมัยแรกเริ่มประวัติศาสตร์ก่อนพุทธศตวรรษที่ 19

แหล่งโบราณคดีร่วมสมัยสุโขทัย- อยุธยากำหนดอายุราวพุทธศตวรรษที่ 20 -24

บทที่ 6 บทวิเคราะห์พัฒนาการทางวัฒนธรรมของชุมชนโบราณไชยา

ก่อนพุทธศตวรรษที่ 24

ชุมชนโบราณไชยาสมัยก่อนประวัติศาสตร์ยุคหินใหม่ของชุมชน โบราณไชยา

ชุมชนโบราณไชยาช่วงพุทธศตวรรษที่ 1-9

ชุมชนโบราณไชยาช่วงพุทธศตวรรษที่ 10-13 (รัฐโบราณ)

ชุมชนโบราณไชยาช่วงพุทธศตวรรษที่ 14-16

ชุมชนโบราณไชยาช่วงพุทธศตวรรษที่ 17-18

ชุมชนโบราณไชยาช่วงพุทธศตวรรษที่ 19-24

บทที่ 7 สรุป

ข้อเสนอแนะ

บรรณานุกรม

ภาคผนวก

ประวัติผู้วิจัย

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการทางวัฒนธรรมชุมชนโบราณไชยาก่อนพุทธศตวรรษที่ 24 โดยใช้หลักฐานทางโบราณคดี สามารถแบ่งพัฒนาการเป็น 3 ระยะใหญ่ คือ

1) สมัยก่อนประวัติศาสตร์พบแหล่งโบราณคดียุคหินใหม่ราว 2,500 ปีมาแล้ว 1 แหล่ง พบขวานหินขัดประเภทต่าง ๆ ต่อมาช่วงพุทธศตวรรษที่ 1-9 พบหลักฐานในไชยาไม่ชัดเจนพบเพียงกลองมโหระทึกราว 200 ปีก่อนพุทธกาลถึงพุทธศตวรรษที่ 5 จำนวน 1 ใบ จากการที่ไม่ทราบที่มาชัดเจนและพบหลักฐานน้อยทำให้เรื่องราวพัฒนาการในช่วงนี้ยังคลุมเคลือ

2) สมัยประวัติศาสตร์ช่วงก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 พบแหล่งโบราณคดี 21 แหล่ง พบร่องรอยการตั้งชุมชนราวพุทธศตวรรษที่ 10-13 มีการรับเอาศาสนาพุทธ (เถรวาทและมหายาน) ศาสนาพราหมณ์ (ไศวนิกายและไวษรพนิกาย) เข้ามาในชุมชน จากศิลปกรรมแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์กับอินเดีย ศรีลังกา และทวารวดีในภาคกลางของประเทศไทย ต่อมาช่วงพุทธศตวรรษที่ 14-15 ชุมชนโบราณไชยากลายเป็นเมืองท่าและศูนย์กลางศาสนาพุทธมหายานที่สำคัญ สันนิษฐานว่า ชุมชนมีความเกี่ยวข้องกับอาณาจักรศรีวิชัย พบหลักฐานการติดต่อกับอินเดีย จีน ตะวันออกกลาง อินโดนีเซีย (ชวา) และเวียดนาม (จาม) ต่อมาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 17-18 จากจารึกุมชนโบราณไชยามีชื่อว่า “ครหิ” มีเสนาบดีปกครองภายใต้กษัตริย์ที่ได้รับอิทธิพลวัฒนธรรมเขมร มีการจัดองค์ประกอบเมือง ทำผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีรูปแบบศิลปะสกุลช่างไชยาเป็นของตนเอง ช่วงปลายพุทธศตวรรษที่ 18 สันนิษฐานตกอยู่ใต้อำนาจของอาณาจักรตามพรลิงค์ (นครศรีธรรมราช)

3) สมัยพุทธศตวรรษที่ 19-24 พบแหล่งโบราณคดี จำนวน 39 แหล่ง ราวพุทธศตวรรษที่ 20-24 เป็นต้นไปไชยามีฐานะเป็นหัวเมืองชั้นตรีของอยุธยา นับถือพุทธเถรวาทลังกาวงศ์ รูปแบบศิลปะสกุลช่างไชยาช่วงนี้รับเอารับอิทธิพลศิลปะจากอยุธยามาผสม ชุมชนมีความสัมพันธ์ทางการค้ากับจีน อังกฤษและพบสัมพันธ์กับชุมชนอื่นในภาคใต้จากการพบศิลปกรรมไชยาในชุมชนข้างเคียง