บทความวิจัยนี้แบ่งเป็น 2 ส่วนสำคัญ คือ 1) ส่วนแรกของบทความมุ่งวิพากษ์สุวรรณภูมิในฐานะกรอบมโนทัศน์ทางความรู้ เพื่อนำไปสู่การมองสุวรรณภูมิในฐานะเครื่องมือทางวิชาการที่ยืดหยุ่น ที่ช่วยให้หลุดพ้นการมุ่งค้นหาอาณาจักรสุวรรณภูมิว่าอยู่ที่ใด และขณะเดียวกันการมองสุวรรณภูมิในฐานะเครื่องมือทางวิชาการที่ยืดหยุ่นอาจช่วยให้หลุดพ้นกรอบอาณาบริเวณศึกษาที่ยึดพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทาบทับเข้ากับสุวรรณภูมิอย่างแข็งทื่อ 2) ส่วนที่สองของบทความนำเสนอขยายความการใช้กรอบมโนทัศน์สุวรรณภูมิในฐานะเครื่องมือทางวิชาการที่ยืดหยุ่น ด้วยการอ่านการสร้างความรู้จากจีนที่เกี่ยวข้องกับสุวรรณภูมิอย่างสำคัญคือ ความรู้เกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใช้ภาษาตระกูลไทในจีน โดยเฉพาะชนชาติไต การอ่านการสร้างความรู้ดังกล่าวในเชิงวิพากษ์ จะช่วยฉายให้เห็นการเมืองของความรู้ ตลอดจนการเชื่อมวางและรักษาระยะห่างของจีนกับการเป็นส่วนหนึ่งหรือไม่เป็นส่วนหนึ่งของความรู้สุวรรณภูมิที่รัฐไทยส่งเสริม รวมทั้งนัยสำคัญของความรู้ดังกล่าวต่อการก่อรูปของชาติจีน กล่าวโดยสรุปนอกจากการชวนคิดเกี่ยวกับสุวรรณภูมิในฐานะเครื่องมือทางความรู้แล้ว บทความวิจัยนี้มุ่งศึกษามุมมองทางความรู้ที่จีนมีต่อกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใช้ภาษาตระกูลไท โดยเฉพาะชนชาติไต ซึ่งการศึกษาประวัติศาสตร์สุวรรณภูมิและไทยมักเชื่อมต่อกับกลุ่มชาติพันธุ์ดังกล่าว