|
|
|
|---|
| ชื่อผู้แต่ง | ศักดิ์ชัย สายสิงห์ |
| วารสาร/นิตยสาร | ดำรงวิชาการ |
| เดือน | กรกฎาคม - ธันวาคม |
| ปี | 2564 |
| ปีที่ | 20 |
| ฉบับที่ | 2 |
| หน้าที่ | 11-38 |
| ภาษา | ไทย |
งานวิจัยนี้มีการศึกษาทางด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ เกี่ยวกับ พระพุทธรูปทรงเครื่องต้นอย่างพระมหาจักรพรรดิ พบหลักฐานครั้งแรกในดินแดนไทยราวพุทธศตวรรษที่ 17 ซึ่งอยู่ในศิลปะเขมรในประเทศไทยสมัยนครวัด และสมัยหริภุญชัย และมาพบหลักฐานอีกครั้งหนึ่งในศิลปะล้านนาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 21 สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นตามคัมภีร์เรื่องชมพูบดีสูตร รูปแบบและคติการสร้างพระพุทธรูปทรงเครื่องจากล้านนาได้ให้อิทธิพลมายังภาคกลางในช่วงสมัยอยุธยาตอนกลางและสืบต่อมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ โดยเป็นการศึกษากรรมวิธีการสร้างพระพุทธรูป จากบันทึกและศึกษาขั้นตอนการหล่อพระพุทธรูปทรงเครื่องต้นอย่างพระมหาจักรพรรดิแบบโบราณโดยช่างที่ยังสืบทอดวิธีการดังกล่าว มีวิธีการสำคัญ อาทิ การทำแม่พิมพ์ด้วยหินสบู่เพื่อกดลวดลายด้วยขี้ผึ้งลงบนแม่พิมพ์ เป็นต้น ความรู้อันทรงคุณค่านี้ ควรแก่การอนุรักษ์เป็นมรดกภูมิปัญญาช่างชั้นสูงในงานช่างไทย
งานวิจัยนี้มีการศึกษาทางด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ เกี่ยวกับ พระพุทธรูปทรงเครื่องต้นอย่างพระมหาจักรพรรดิ พบหลักฐานครั้งแรกในดินแดนไทยราวพุทธศตวรรษที่ 17 ซึ่งอยู่ในศิลปะเขมรในประเทศไทยสมัยนครวัด และสมัยหริภุญชัย และมาพบหลักฐานอีกครั้งหนึ่งในศิลปะล้านนาในช่วงพุทธศตวรรษที่ 21 สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นตามคัมภีร์เรื่องชมพูบดีสูตร รูปแบบและคติการสร้างพระพุทธรูปทรงเครื่องจากล้านนาได้ให้อิทธิพลมายังภาคกลางในช่วงสมัยอยุธยาตอนกลางและสืบต่อมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ โดยเป็นการศึกษากรรมวิธีการสร้างพระพุทธรูป จากบันทึกและศึกษาขั้นตอนการหล่อพระพุทธรูปทรงเครื่องต้นอย่างพระมหาจักรพรรดิแบบโบราณโดยช่างที่ยังสืบทอดวิธีการดังกล่าว มีวิธีการสำคัญ อาทิ การทำแม่พิมพ์ด้วยหินสบู่เพื่อกดลวดลายด้วยขี้ผึ้งลงบนแม่พิมพ์ เป็นต้น ความรู้อันทรงคุณค่านี้ ควรแก่การอนุรักษ์เป็นมรดกภูมิปัญญาช่างชั้นสูงในงานช่างไทย
Google Translate