เหวัชระเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าเทพผู้พิทักษ์หรือยิดัม เป็นเทพที่มีความสําาคัญองค์หนึ่งในพุทธศาสนา นิกายวัชรยาน มีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองพุทธศาสนา ปรากฏความเชื่อและการนับถือขึ้นเป็นครั้งแรกในอินเดีย ช่วงพุทธศตวรรษที่ 13-18 สมัยราชวงศ์ปาละ ในประเทศอินเดียเองมีการสร้างประติมากรรมเหวัชระอยู่ไม่มากนักเมื่อเทียบกับประเทศใกล้เคียง เช่น ประเทศเนปาล และประเทศทิเบต ที่นับถือนิกายวัชรยานเช่นกัน สําาหรับในประเทศกัมพูชาพบว่าประติมากรรมเหวัชระนิยมสร้างในศิลปะนครวัดและแพร่หลายในศิลปะบายน มีอายุอยู่ในช่วงพุทธศตวรรษ ที่ 17-18 พบทั้งรูปแบบกปาละธรและศาสตราธร ทําาขึ้นจากวัสดุหลากหลายประเภท เช่น สําาริด หิน และงาช้าง ในสมัยพระเจ้าชัยวรมัoที่ 7 การนับถือเหวัชระมีความสําาคัญต่ออาณาจักเขมร โดยเห็นได้จาก 1) รูปแบบทางศิลปะของประติมากรรมเหวัชระในนครวัดที่หลากหลายมากกว่าที่พบในอินเดีย 2) ลักษณะทางประติมานวิทยาของประติมากรรมเหวัชระในนครวัดที่แสดงให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะของศิลปะเขมร 3) ประติมากรรมเหวัชระในนครวัดบางชิ้นที่มีขนาดใหญ่เกินจริง

ประติมากรรมเหวัชระ มี 16 กร ถือถ้วยกะโหลกบรรจุเทพแห่งแผ่นดินและสัตว์โลก

ชิ้นส่วนประติมากรรมเหวัชระ พบที่บ่อน้ําาด้านหน้าของทางเข้าออ