ชื่อผู้แต่ง | ภัทรวีร์ เทียนชัยอนันต์ |
วารสาร/นิตยสาร | วารสารดนตรีบ้านสมเด็จฯ |
เดือน | พฤษภาคม |
ปี | 2566 |
ปีที่ | 5 |
ฉบับที่ | 1 |
หน้าที่ | 127-142 |
ภาษา | ไทย |
หัวเรื่อง | กลองสัมฤทธิ์, ฆ้อง, อุษาคเนย์ |
หมายเหตุ | <p>เป็นบทความที่เขียนโดยผู้สนใจด้านดนตรี จึงมุ่งเน้นไปที่พัฒนาการของเครื่องดนตรีเป็นหลัก</p> <p>โดยอธิบายผ่านวัสดุในการสร้างเครื่องดนตรี และการรับอิทธิพลจากวัฒนธรรมอื่น ๆ</p> |
บทความวิชาการเรื่อง เครื่องดนตรี “วัฒนธรรมกลองสัมฤทธิ์และฆ้อง” ในภูมิภาคอุษาคเนย์
เขียนขึ้นเพื่อนําเสนอเรื่องราวทางวัฒนธรรมร่วมในอุษาคเนยท์ี่ มีมาตั้งแต่อดีต และเป็นวัฒนธรรมทางดนตรีที่มีความโดดเด่นวัฒนธรรมหนึ่งใน ภูมิภาคอุษาคเนย์ สัมฤทธิ์ (Bronze) คือ โลหะผสมทองแดง ซึ่งมีดีบุกเป็น ส่วนประกอบหลัก เผาที่อุณหภูมิความร้อนประมาณ 1,200 องศาเซลเซียส บางครั้ง มีแร่ธาตุอื่น ๆ เป็นส่วนผสมด้วย สัมฤทธิ์เป็นโลหะที่มีความสําคัญมากในสมัยโบราณ จนนักโบราณคดีเรียกยุคยุคหนึ่งในอดีตว่า “ยุคสัมฤทธิ์”
ดนตรีพื้นบ้านในภูมิภาคอุษาคเนย์หรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการแปรเปลี่ยนไปตามชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน แต่ยังคงมีลักษณะบางอย่างร่วมกันและสืบทอดกันมา ตั้งแต่ยุคดึกดําบรรพ์ คือ เครื่องดนตรีที่ทําจากไม้ และไม้ไผ่ และเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะ
กลองสัมฤทธิ์และฆ้องเป็นเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะ ที่สามารถพบได้โดยทั่วไปในภูมิภาคอุษาคเนย์ ซึ่งเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะหรือสัมฤทธิ์ในยุคนี้ เป็นการสร้างเลียนแบบเครื่องดนตรีวัฒนธรรมไม้ไผ่ที่มีมาก่อนหน้า เสียงของโลหะที่มีความก้องกังวานในสมัยนั้นถือเป็นเสียงใหม่ที่มี ความยิ่งใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ และมีความมหัศจรรย์อย่างที่สุดในสมัยนั้น ดังนั้นเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะจึงมีฐานะทางสังคมสูงมากในสมัยนั้น บทบาท หน้าที่ และ ความสําคัญของกลองสัมฤทธิ์และฆ้องถูกนํามาใช้ในพื้นฐานความคิดดั้งเดิมเดียวกัน ของชาวอุษาคเนย์นั่นคือ สร้างกลองสัมฤทธิ์และฆ้องขึ้นมาเพื่อใช้ในพิธีกรรม
เป็นบทความที่เขียนโดยผู้สนใจด้านดนตรี จึงมุ่งเน้นไปที่พัฒนาการของเครื่องดนตรีเป็นหลัก
โดยอธิบายผ่านวัสดุในการสร้างเครื่องดนตรี และการรับอิทธิพลจากวัฒนธรรมอื่น ๆ
บทความวิชาการเรื่อง เครื่องดนตรี “วัฒนธรรมกลองสัมฤทธิ์และฆ้อง” ในภูมิภาคอุษาคเนย์
เขียนขึ้นเพื่อนําเสนอเรื่องราวทางวัฒนธรรมร่วมในอุษาคเนยท์ี่ มีมาตั้งแต่อดีต และเป็นวัฒนธรรมทางดนตรีที่มีความโดดเด่นวัฒนธรรมหนึ่งใน ภูมิภาคอุษาคเนย์ สัมฤทธิ์ (Bronze) คือ โลหะผสมทองแดง ซึ่งมีดีบุกเป็น ส่วนประกอบหลัก เผาที่อุณหภูมิความร้อนประมาณ 1,200 องศาเซลเซียส บางครั้ง มีแร่ธาตุอื่น ๆ เป็นส่วนผสมด้วย สัมฤทธิ์เป็นโลหะที่มีความสําคัญมากในสมัยโบราณ จนนักโบราณคดีเรียกยุคยุคหนึ่งในอดีตว่า “ยุคสัมฤทธิ์”
ดนตรีพื้นบ้านในภูมิภาคอุษาคเนย์หรือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการแปรเปลี่ยนไปตามชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน แต่ยังคงมีลักษณะบางอย่างร่วมกันและสืบทอดกันมา ตั้งแต่ยุคดึกดําบรรพ์ คือ เครื่องดนตรีที่ทําจากไม้ และไม้ไผ่ และเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะ
กลองสัมฤทธิ์และฆ้องเป็นเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะ ที่สามารถพบได้โดยทั่วไปในภูมิภาคอุษาคเนย์ ซึ่งเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะหรือสัมฤทธิ์ในยุคนี้ เป็นการสร้างเลียนแบบเครื่องดนตรีวัฒนธรรมไม้ไผ่ที่มีมาก่อนหน้า เสียงของโลหะที่มีความก้องกังวานในสมัยนั้นถือเป็นเสียงใหม่ที่มี ความยิ่งใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ และมีความมหัศจรรย์อย่างที่สุดในสมัยนั้น ดังนั้นเครื่องดนตรีที่ทําจากโลหะจึงมีฐานะทางสังคมสูงมากในสมัยนั้น บทบาท หน้าที่ และ ความสําคัญของกลองสัมฤทธิ์และฆ้องถูกนํามาใช้ในพื้นฐานความคิดดั้งเดิมเดียวกัน ของชาวอุษาคเนย์นั่นคือ สร้างกลองสัมฤทธิ์และฆ้องขึ้นมาเพื่อใช้ในพิธีกรรม