|
|
|
|---|
| ชื่อผู้แต่ง | นภัคมน ทองเฝือ |
| วารสาร/นิตยสาร | ดำรงวิชาการ |
| เดือน | มกราคม - เมษายน |
| ปี | 2566 |
| ปีที่ | 22 |
| ฉบับที่ | 1 |
| หน้าที่ | 37 - 62 |
| ภาษา | ไทย |
ลูกปัดแก้วเป็นหลักฐานโบราณคดีประเภทหนึ่งที่พบเป็นจำนวนมากจากการสำรวจและขุดค้นทางโบราณคดีในประเทศไทย บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางกายภาพและองค์ประกอบทางเคมีของลูกปัดแก้วที่พบในแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยมีอายุในช่วงก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 โดยการใช้ตัวอย่างลูกปัดแก้ววิเคราะห์ด้วยเครื่องเอ็กซเรย์ฟลูออเรสเซนต์แบบกระจายความยาวคลื่น Wavelength Dispersive X-ray Fluorescence Spectrometer (WD-XRF) เพื่อนำมาอธิบายความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยกับต่างชาติ ผลการวิเคราะห์พบว่าลูกปัดแก้วที่พบในภาคใต้ของไทยมีรูปแบบและองค์ประกอบทางเคมีที่บ่งชี้ว่ามีแหล่งผลิตสำคัญอยู่ในอินเดีย จีน และตะวันออกกลาง และยังพบลูกปัดแก้วลักษณะเดียวกันนี้ในแหล่งโบราณคดีหลายแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อันแสดงให้เห็นถึงการติดต่อสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างผู้คนในภาคใต้ของไทยกับโพ้นทะเล จากทางตะวันตกคืออินเดีย ตะวันออกกลาง และตะวันออกคือจีน และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในช่วงระหว่างพุทธศตวรรษที่ 5 ถึงพุทธศตวรรษที่ 18 ซึ่งสอดคล้องกับโบราณวัตถุและหลักฐานทางโบราณคดีอื่น ๆ ที่มาจากภูมิภาคเหล่านี้ ซึ่งพบในแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยในช่วงเวลาดังกล่าว
ลูกปัดแก้วเป็นหลักฐานโบราณคดีประเภทหนึ่งที่พบเป็นจำนวนมากจากการสำรวจและขุดค้นทางโบราณคดีในประเทศไทย บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางกายภาพและองค์ประกอบทางเคมีของลูกปัดแก้วที่พบในแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยมีอายุในช่วงก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 โดยการใช้ตัวอย่างลูกปัดแก้ววิเคราะห์ด้วยเครื่องเอ็กซเรย์ฟลูออเรสเซนต์แบบกระจายความยาวคลื่น Wavelength Dispersive X-ray Fluorescence Spectrometer (WD-XRF) เพื่อนำมาอธิบายความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยกับต่างชาติ ผลการวิเคราะห์พบว่าลูกปัดแก้วที่พบในภาคใต้ของไทยมีรูปแบบและองค์ประกอบทางเคมีที่บ่งชี้ว่ามีแหล่งผลิตสำคัญอยู่ในอินเดีย จีน และตะวันออกกลาง และยังพบลูกปัดแก้วลักษณะเดียวกันนี้ในแหล่งโบราณคดีหลายแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อันแสดงให้เห็นถึงการติดต่อสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างผู้คนในภาคใต้ของไทยกับโพ้นทะเล จากทางตะวันตกคืออินเดีย ตะวันออกกลาง และตะวันออกคือจีน และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในช่วงระหว่างพุทธศตวรรษที่ 5 ถึงพุทธศตวรรษที่ 18 ซึ่งสอดคล้องกับโบราณวัตถุและหลักฐานทางโบราณคดีอื่น ๆ ที่มาจากภูมิภาคเหล่านี้ ซึ่งพบในแหล่งโบราณคดีภาคใต้ของไทยในช่วงเวลาดังกล่าว
Google Translate