- ค.ศ.1935 (พ.ศ.2478): กรมศิลปากรได้ประกาศกำหนดจำนวนโบราณสถานแห่งชาติ โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ลงวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2478 หน้า3701 โดยประกาศเพียงชื่อแต่ยังไม่ได้รับการกำหนดขอบเขตที่ชัดเจน 

- ค.ศ.1969-1970 (พ.ศ.2512-2513): หน่วยศิลปากรที่ 3 (ในขณะนั้น) ได้เข้าขุดแต่งบูรณะโบราณสถานวัดชมชื่น

- ค.ศ.1988 (พ.ศ.2531): กรมศิลปากรได้ประกาศกำหนดเขตที่ดินโบราณสถานอุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย โดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 105 ตอนที่ 57 ลงวันที่ 12 เมษายน พ.ศ.2531 และในปีเดียวกันนั้น นักวิชาการชาวออสเตรเลียได้สำรวจพบชิ้นส่วนโครงกระดูกมนุษย์บริเวณริมตลิ่งด้านหน้าวัดชมชื่น และรายงานถึงเจ้าหน้าที่โครงการอุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย จึงเกิดการขุดกู้โครงกระดูกจำนวน 1 โครง

- ค.ศ.1993-1994 (พ.ศ.2536-2537): ได้รับการขุดค้นทางโบราณคดีโดยกรมศิลปากร นำโดยนายสถาพร เที่ยงธรรม โดยพบหลักฐานทางโบราณคดีทั้งโครงกระดูกมนุษย์สมัยประวัติศาสตร์ตอนต้น และการก่อสร้างอาคารซ้อนทับกันเป็นลำดับต่อเนื่องจนถึงสมัยสุโขทัย

- ค.ศ.1995-1997 (พ.ศ.2538-2540): ได้รับการขุดค้นทางโบราณคดีโดยกรมศิลปากร นำโดยนายธาดา สังข์ทอง พร้อมทั้งพัฒนาหลุมขุดค้นเพื่อเป็นหลุมขุดค้นจัดแสดงกลางแจ้ง (Site museum)

หลุมขุดค้นวัดชมชื่นเป็นหลุมขุดค้นที่แสดงการอยู่อาศัยของมนุษย์อย่างต่อเนื่องภายในพื้นที่อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย โดยสามารถแบ่งออกเป็น 5 สมัยการใช้งานพื้นที่

1. สมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลาย (ราวพุทธศตวรรษที่ 9) พบร่องรอยการใช้งานลักษณะเป็นชุมชนขนาดเล็ก ดำรงชีพด้วยการหาของป่าล่าสัตว์

2. สมัยประวัติศาสตร์ตอนต้น ร่วมสมัยกับทวารวดี (ราวพุทธศตวรรษที่ 11-16) พบโครงกระดูกมนุษย์จำนวน 15 โครง หันศีรษะไปทางทิศตะวันตก ลักษณะเป็นการตั้งถิ่นฐานถาวรและมีขนาดชุมชนที่ใหญ่ขึ้น และพบการติดต่อกับชุมชนใกล้เคียงรวมถึงชุมชนอื่นภายนอก จากการพบหลักฐานทางโบราณคดีประเภท ลูกปัดแก้ว ลูกปัดหินคาร์เนเลียน และลูกปัดอาเกต

3. สมัยเขมรโบราณถึงสมัยสุโขทัย (ราวพุทธศตวรรษที่ 17-18) พบหลักฐานเป็นฐานอาคารทำจากอิฐจำนวน 3 หลัง ถูกใช้งานเป็นศาสนสถาน และมีร่องรอยการถูกน้ำท่วม ถูกสันนิษฐานว่าในระยะนี้เป็นช่วงที่มีการสร้างบ้านเมือง และมีศูนย์กลางชุมชนอยู่ในเขตเมืองเชลียง 

4. สมัยสุโขทัยถึงสมัยอยุธยา (ราวพุทธศตวรรษที่ 19-21) พบชิ้นส่วนภาชนะดินเผาเป็นจำนวนมากที่มาจากแหล่งเตาหลายแหล่งทั้งจากภายในพื้นที่ของประเทศไทย และต่างประเทศ เช่น ภาชนะดินเผาจากเตาภายในจังหวัดสุโขทัย เครื่องถ้วยจีนสมัยราชวงศ์หมิง 

5. สมัยอยุธยาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ พบโบราณวัตถุน้อยลง โดยพบเป็นเศษกระเบื้องและเศษภาชนะดินเผาเนื้อกระเบื้องประเภทเครื่องถ้วยจีนสมัยราชวงศ์ชิง

เปิดให้เข้าชมหลุมขุดค้นจัดแสดงกลางแจ้ง (Site museum) ภายในพื้นที่ของวัดชมชื่น อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน). "ฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย อาคารอนุรักษ์หลุมขุดค้นวัดชมชื่น" เข้าถึงได้จาก https://db.sac.or.th/archaeology/archaeology/451

อุทยานประวัติศาสตรืศรีสัชนาลัย. "หลุมขุดค้นวัดชมชื่น". เข้าถึงได้จากhttps://www.facebook.com/335639723247529/posts/523068637837969/